********

Pozostało tylko drzewo 

z wyrytym sercem na pniu. 

Nie mogę też jego wymazać 

ze swojego snu. 

Wciąż słyszę jego głos, 

lecz gdy się odwrócę nic nie ma. 

Przytulam się z miłością 

do kory starego drzewa. 

Słyszę w nim bicie serca. 

Może to jest twoje serce?

Może się w nim ukryłeś

by nie widzieć mnie więcej?

Przytulam do drzewa swoją twarz. 

Po pniu spływają moje łzy. 

Bursztynowa żywica po niim ścieka

jak kolor oczu twych. 

Katarzyna Kordek