********

Nadałeś imię mojemu życiu. 

Nadałeś jemu sens. 

Poukładałeś je w całość jak książkę. 

Jak poemat, jak jakiś wiersz. 

Kartki jednak wyblakły już. 

Brakuje kilka stron z życia. 

Nic nie układa się w całość. 

Pustka, luka w życiorysie. 

Wspomnienia z głowy powypadały

lub nie chcę tego pamiętać już. 

Zapadłam w śpiączkę na chwilę. 

Nad swoim ciałem unosiłam się. 

Być może chciałam być motylem, 

z głowy myśli wyrzucić złe,

na nowo swoje życie układając. 

Katarzyna Kordek