********

Roztańczone płomyki w promieniach świecy. 

Lśnią tak pięknie w promienistej łunie. 

Nie wiesz kiedy ona w końcu zgaśnie. 

Nigdy tego nie zrozumiesz 

że to się kończy życie właśnie. 

Każdy ma swoją świecę 

która tak pięknie na niebie lśni. 

W gwiazdy zamieniła się.

W górze jest miliardy ich. 

Tańczą rozświetlając nam mrok. 

Nie wiesz która z nich jest twoja. 

Jak długo jeszcze będzie świecić. 

Swoim płomieniem rozjaśniać świat. 

Nie wiesz ile jeszcze lat, a może dni. 

Psyt, promyk zgasł, ktoś był, żył i znikł. 

Katarzyna Kordek