********

Nie pozwoliła mu zapomnieć. 

Nie pozwoliła mu odejść. 

Wciąż siedziała w jego głowie. 

Wiele miał miłosnych słów. 

Każdego dnia od nowa znów 

budził się z jej imieniem na ustach. 

Każda noc była pusta 

gdy obok nie było jej już. 

W każdym słońca promyku. 

W każdym listku kwitnącym. 

W każdym kwileniu słowika

słyszał śmiech jej radosny. 

Nie zapomniał jej oczu jak bursztyny, 

w promieniach słońca mieniących się. 

I chciałby by wróciła. 

By rozjaśniła mu każdy dzień. 

Katarzyna Kordek