Błękitem nieba otulona.

Błękitem nieba otulona 

jak sercem swojego kochanka  

Tak jak wielką miłością 

której nigdy nie miała. 

Otulona anielskimi pieśniami. 

Jak szeptami wielkiej miłości. 

Teraz ma to czego kiedyś chciała 

a czego ktoś inny jej pozazdrościł. 

Ktoś zabrał jej miłość o którą walczyła. 

Tak szybko umknęła między palcami. 

Teraz w błękitnych chmurach 

otulona jest miłości promieniami. 

To miłość ją właśnie zabiła. 

Zniszczyła od środka wielka tęsknota. 

W błękitnych chmurach jest tyle ludzi 

których naprawdę ją kocha. 

Poszybowala jak ptak wysoko. 

Ku promieniom co drogę wskazują. 

Ku ludziom którzy otwierają swoje serce 

bo miłość wielką czują. 

Katarzyna Kordek