Miłość jak kwiaty.

Miłość w czerwone kwiaty ubrana 

szła po polanie z czerwonych róż. 

Łzy swoje z oczu lała. 

Piękna rosa po nich została. 

Jak drogie perły rozsiane, 

tylko je rękoma brać. 

Korale z pereł przy sercu nosić. 

Kochać szczerze, o nic nie prosić. 

Ze schyloną głową przed siebie szła. 

Tak mało ludzi jej teraz potrzebuje. 

Mają serca jak twardy głaz. 

Ich serce już nic nie czuje. 

Miłość przebrnęła tak cały świat. 

Na koniec głową pokręciła. 

Na jakiś czas schowam się 

aż będzie we mnie moc i siła. 

Katarzyna Kordek