Wielu z nas jest samotnych.

W oddali słychać harfy granie. 

Ktoś do kogoś szepcze : Kochanie.

Ktoś się gdzieś spieszy, gdzieś przemyka. 

To zwykle otaczającą nas muzyka. 

Na dworzu dzieci puszczają latawce. 

Kilkoro staruszków siedzi na ławce .

A mama z tatą do domu powraca

bo w końcu skończyła się ich praca  

Codziennie od nowa. 

Nasze życie nasz świat. 

Lecz tylu ludzi pozostaje w domach. 

Chociaż nikt nie powinien być sam. 

Jedna pani od wielu lat 

bez rodziny, bez dzieci 

Czuje się sama, niechciana. 

Wyrzucona jak papier do śmieci. 

Nikt nie zastanowi się ile przeszła. 

Pochowała dzieci, Pochowała męża. 

I sama chce odejść z tego świata 

w którym nikt nie potrzebuje jej. 

Wystarczy porozmawiać, zaprosić na kawę. 

Uświadomić że też jest jedną z nas. 

A tylu ludzi przechodząc się śmieje. 

Dlaczego mamy serca jak głaz?

Katarzyna Kordek