Chcę coś po sobie pozostawić

Gdyby tak myśli wyrzucić z głowy. 

Zrobić porządek z tymi myślami. 

Gdyby tak wszystko zapomnieć. 

Głowę napełnić kolorami. 

Nie za dużo różu do niej włożyć. 

Nie chcę patrzeć przez różowe okulary. 

Trochę błękitu jak morska woda 

i zieleni otoczonej kwiatami. 

Niewinną lilię w głowie zasadzić.

I żółte słońce co rozświetli wnętrze. 

Rozgonić wszystkie czarne chmury. 

Deszczu już więcej nie chcę. 

Stworzyć chcę swój własny ogród. 

W głowie umieścić go na zawsze. 

Wtedy złe myśli z niej wypłyną. 

Złych wspomnień ślad się zatrze. 

Czasem wpuścić do tego ogrodu 

ludzi którym też jest źle. 

I wybić sobie wszystko z głowy. 

Nigdy już nie zakochać się. 

Katarzyna Kordek 

Wszystkie zmartwienia nie są na marne

i rany które zadałeś mi. 

Dzięki temu wciąż mogę pisać. 

Dlatego chce mi się żyć. 

Nic nie dzieje się bez przyczyny. 

We wszystkim jest jakiś sens. 

Moim celem nie jesteś ty, 

lecz to co przyniesie kolejny dzień. 

Mogę pisać i to jest ważne. 

Szczęście daje mi każdy dzień. 

Za parę lat wrócę do wspomnień 

gdy wezmę do ręki zeszyt ten. 

Każda kartka to jedna łza. 

Kartek jednak jest już wiele. 

Nic już nie pozostało nam. 

Nie jesteś nawet przyjacielem. 

Tak łatwo było wszystko przekreślić. 

Tak łatwo było tobie zapomnieć. 

Nie długo było nam szczęście dane 

bo zapragnąłeś innych objęć. 

Katarzyna Kordek 

W sercu zadra głęboko utknęła. 

Nie da się jej wyciągnąć niczym. 

Tyle ran na sercu powstało. 

Nigdy się ich nie doliczę. 

Czerwone róże są krwią nasączone 

i też ranią ich ostre kolce. 

Takie róże dawałeś mi zawsze 

kiedy jeszcze dla nas świeciło słońce. 

Płatki opadły i kolor zmieniły. 

Przypominają mi teraz ciebie. 

One jedyne ze mną zostały 

bo inna zabrała mi ciebie. 

Lecz tej zadry z serca nie wyjmę. 

Ona głęboko w nim tkwi. 

Myślałam przez całe życie 

że ja jestem dla ciebie a dla mnie ty.   

Wybrałeś jednak inną drogę. 

Przez łąki pełne czerwonych róż. 

Lecz ich igły nie będą dla mnie. 

Mnie nie zranisz więcej już. 

Katarzyna Kordek 

Nie pozwolę ci zniknąć na zawsze. 

Nie pozwolę na zawsze odejść. 

Nie pozwolę wyrzucić z pamięci. 

Nie pozwolę przechodzić obojętnie. 

Nie pozwolę ci zamknąć drzwi 

zbyt dużo nas łączyło. 

Nie, nie pozwolę ci odejść 

lecz nie zatrzymam ciebie na siłę. 

W snach będziesz mnie swoich widział. 

Będziesz trzymał mnie mocno za rękę. 

Chodził po gorącym morskim piasku. 

W snach zawsze będziesz przy mnie. 

To nic że drogi się rozeszły. 

To nic że przy tobie jest inna. 

Lecz zawsze przy mnie i ze mną będziesz. 

Wspomnień tak szybko nie zabierze czas. 

Więc zaśnij proszę snem głębokim. 

Niech noc przyniesie kolorowe sny. 

Właśnie wtedy możemy być razem

obok siebie ja i ty. 

Katarzyna Kordek 

Patrzę jak dzieci moje śpią. 

Spokojnie ich serduszka biją. 

Łagodnie unoszą się ich ciałka 

i wiem że dla mnie żyją. 

Spokojnie delikatnie oddychają. 

Zmartwienia daleko odleciały. 

We śnie mają cudowne świat. 

Do nich należy cały. 

Piękne góry, cudowne doliny. 

Piękne piaszczyste plaże. 

We śnie są gdzie chcą. 

Odchodzą do swoich marzeń. 

Noc zawsze ukoi każdy ból. 

Każde zło przysłoni mgła. 

Moje życie jest dla dzieci. 

Dla nich właśnie żyję ja. 

Katarzyna Kordek