Chcę coś po sobie pozostawić

Sensem mojego życia są dzieci. 

To dla nich chcę się budzić, dla nich żyć. 

Dzięki nim moje życie ma sens. 

Dzięki nim witam każdy kolejny dzień. 

Dzięki nim nigdy się nie poddaję. 

Dzięki nim walczę do końca. 

Rezygnuję dopiero gdy wiem 

że zza chmur nie będzie już słońca. 

Dzieci są moją nadzieją. 

Są radością każdego dnia. 

Gdy wracam zmęczona po pracy 

widzę w ich oczach miłości blask. 

Są ciałem z mojego ciała. 

Są moim dziełem. 

Jak mi się to wszystko udało?

Myślę wciąż o tym i nie wiem. 

Katarzyna Kordek 

Jak będzie kiedyś wyglądał świat?

Co będzie kiedyś z nami?

Czy faktycznie jest tak 

że miłość ze sobą zabieramy?

Co powiesz bliskim gdy ich spotkasz?

Czy będziesz miał czym się pochwalić?

Powiedz ile jest w tobie miłości 

a ile chęci by innych ranić?

Jak będzie wyglądało kiedyś życie?

Ile dobra od siebie wniesiemy?

Czy żyjąc tutaj na ziemi 

jakieś wnioski wyciągniemy?

Co pozostawimy tutaj po sobie?

Jakie blaski i jakie cienie?

Czy ktoś zapłacze po tobie?

Wspomni chociaż przez chwilę?

Świat to my i nasze uczynki. 

My jesteśmy całym światem. 

Sami budujemy naszą przyszłość. 

A każdy jest siostrą i bratem. 

Katarzyna Kordek 

Setki tych wierszy, tysiące słów. 

Jak ptaki rozsiane litery w zeszycie. 

Jak setki na niebie czarnych chmur. 

Jak nadzieja która ułatwia nam życie. 

Miliony liter układają się w słowa. 

A w sercu muzyka nostalgiczna gra. 

Miłość i żal wylewam na papier. 

Miłość to proste słowa dwa. 

KOCHAM CIĘ to takie proste. 

Tak łatwo przez gardło przechodzi. 

Szereg liter, szereg słów. 

Nie dostaje nic ten kto nie prosi. 

Katarzyna Kordek 

1. Nigdy nie będę się poddawać. 

2. Nigdy nie okażę zazdrości. 

3. Dam serce tylko temu 

który okaże mi trochę miłości. 

4. Gdy upadnę to się podniosę. 

5. Kochać będę całym sercem. 

6. Dam od siebie tyle samo 

nie oczekując że dostanę więcej. 

7. Przyjaciołom podam pomocną dłoń. 

8. Kto potrzebuje pomoc dostanie. 

9. Lecz tylko jeden jedyny na świecie 

na zawsze będzie moim kochaniem. 

10. Nie będę bawić się uczuciami. 

11. Nie pozwolę bawić się sobą. 

12. Jeżeli będziesz moim wybrankiem

masz być przy mnie, ja będę z tobą. 

Takie są moje postanowienia. 

Będę trzymać tych zasad się. 

Nie ma miejsca na trzeciego. 

Temu stanowczo mówię :NIE.

Katarzyna Kordek 

Pieśni miłosne rozbrzmiewają. 

Gra muzyka z głębi serca. 

Powoli nadchodzi uczucie. 

Zbliża się, nie chcę uciec. 

Nie chcę tego przegapić. 

Czuję miłość blisko. 

Wolnymi krokami zbliża się ten 

co zrobi dla mnie wszystko. 

Na to co prawdziwe i szczere 

trzeba długo czekać. 

Prawdziwa szczera miłość 

nadchodzi przecież z daleka. 

Warto jednak długo czekać. 

Wcale nie spieszyć się. 

I wiem że to co nadejdzie 

będzie jak piękny sen. 

Nie żałuję tego co już za mną. 

To było dobre doświadczenie. 

Lekcja którą dało mi życie. 

I nadzieja którą przyniesie jutro. 

Katarzyna Kordek 

Byłaś jak muza w moich ramionach. 

Taka zgrabna, taka powabna. 

Taka piękna w lśniącej sukni. 

Taka cała dla mnie. 

Stąpałem po twoich śladach. 

Całowałem zdjęcia twoje. 

Trzymałem je w ramionach 

tak jak jeszcze niedawno ciebie. 

Byłaś moim przeznaczeniem. 

Byłaś kimś kogo chciałem. 

Jedynie zostały wspomnienia 

które ze sobą zabrałem. 

Brakuje mi spotkań z tobą. 

Brakuje twojego dotyku. 

Czułych słów na powitanie. 

Uśmiechu twojego nad ranem. 

Tak, chciałabym to usłyszeć. 

Cokolwiek co zrozumiem. 

Jestem jaka jestem

lecz wybaczać umiem. 

Katarzyna Kordek 

Słońce znowu zachodzi dla mnie. 

Pochmurno w sercu się zrobiło. 

Jakaś pustka na duszy. 

Co ja takiego zrobiłam?

Nie ma mnie dla nikogo. 

Przyjaciele opuścili mnie. 

Zostałam całkiem sama. 

Tak mi z tym bardzo źle. 

Sama, samotna idę przed siebie. 

Nikt nie zawróci mi w głowie. 

Wszystko już pogrzebałam 

nawet wspomnienia po tobie. 

Więc nie ma mnie dla nikogo. 

W sercu miejsca brakuje. 

Poza bólem i żalem 

nic już teraz nie czuję. 

Nie cofnie się już czasu. 

Nie uniosę swoich skrzydeł. 

Nie pofrunę jak ptak. 

Miłość już topnieje. 

Katarzyna Kordek 

Widzisz to ja idę. 

Bose stopy mam. 

Idę po cichutku

wierząc że jesteś sam. 

Widzisz to ja patrzę na ciebie. 

W oczach tęczę ci niosę. 

Daj mi tylko siebie. 

O nic więcej nie proszę. 

Widzisz to moje usta gorące. 

Moje ręce spragnione dotyku. 

Słyszysz to ja do ciebie mówię. 

Słowa miłości wymawiam po cichu. 

Czujesz to moje słone łzy. 

Czujesz dotykam ciebie. 

Czujesz jak serce mocno bije?

Dlatego że kochać chcę tylko ciebie. 

Możemy dać sobie wszystko. 

Możemy tylko dla siebie być. 

Nie musimy marzyć o miłości. 

Odnajdź mnie i przyjdź. 

Kocham, to słowo chcę ci mówić. 

Kocham, chcę to też usłyszeć. 

Oddalasz się, nic nie czujesz. 

Już niczego nie usłyszę. 

Katarzyna Kordek 

Już pochowałam swoją miłość. 

Głęboko w ziemi tkwi. 

Niedługo z niej nic nie zostanie. 

Obróci się w piasek i pył. 

Już nie ma ciebie dla mnie. 

Drewniana skrzynka, to wszystko. 

To jedyna oznaka 

że byłeś kiedyś blisko. 

Nie zamierzam odwiedzać grobu. 

Czekać na zmartwychwstanie. 

Wszystko umarło samo 

i nic już nie zostanie. 

Nie zamierzam wylewać dłużej łez. 

Obchodzić rocznicy śmierci. 

Chcę to wszystko zapomnieć. 

Wymazać ze swojej pamięci. 

Katarzyna Kordek 

Chcę wtulona w ciebie zasnąć na wieki. 

Bez ciebie nie ma sensu nic. 

Chcę zapaść w głęboki sen. 

Nigdy nie obudzić się. 

Chcę już stąd odejść. 

Z uśmiechem na twarzy odejść stąd. 

I wierzyć że ty będąc nadal na ziemi 

dogonisz mnie miłością swą. 

Chcę wierzyć że o mnie pamiętasz. 

I nawet jeśli drogi rozeszły się, 

czasami jestem w twoich myślach. 

Z czułością wspominasz mnie. 

Chcę wierzyć że jestem Ci bliska. 

I nawet jeśli los inaczej chciał. 

Jestem twoja i dla ciebie. 

Nie marnujmy tych lat. 

Katarzyna Kordek 

Kochać chcę ciebie a nie wspomnienia. 

Wiatr ciągle w oczy dmie. 

Jedno co chcę stale mówić 

to dwa słowa :Kocham cię.

Lecz oczy twoje mówią wszystko. 

Widzę w nich pogardę i złość. 

Jednego tylko nie powiedziałeś :

Naprawdę mam tego dość. 

Milczenie jednak jest gorsze. 

niż moje krótkie słowa dwa. 

W tobie tak szybko uczucie umiera. 

Niestety we mnie nadal trwa. 

Katarzyna Kordek 

Co rusz cofamy się wstecz. 

Przemierzamy szlaki naszego życia. 

Może to nie jest dobre

ale to ludzka rzecz. 

Co rusz wspomnienia nas dopadają,

a my próbujemy uciekać od nich. 

Dlaczego tak właśnie jest?

Pewnie dlatego że tak jest wygodniej. 

Złe wspomnienia bardzo bolą. 

Te dobre bolą bardziej. 

Lecz mimo to gnębimy się 

wracając do nich uparcie. 

I chociaż nie ma szans 

by czas mógł się wrócić. 

Lepiej zapomnieć o wszystkim. 

Wspomnienia wszystkie wyrzucić. 

Katarzyna Kordek 

Oczy zamglone od łez. 

Od wspomnień które gnębią mnie. 

Od tego że świat stał się zły. 

Od tego że zapomniałeś mnie ty. 

Los tak bardzo gnębi mnie. 

Daje a potem zabiera. 

Ciągle śmieje mi się w twarz. 

Zabiera każdy okruszek szczęścia. 

Los to perfidny kłamca. 

Zmienia w koszmar sny. 

Ciągle łże, kłamie 

tak jak niedawno ty. 

A mimo to jest mi źle. 

Nie mogę znaleźć miejsca sobie. 

Jedyne wyjście z sytuacji 

to szybko zapomnieć o tobie. 

Katarzyna Kordek 

Kiedyś zrozumiesz czym jest miłość 

jeśli pozwolisz mi odnaleźć ją w tobie. 

Wiem że gdzieś tam drzemie w twoim sercu 

i bardzo chce wypłynąć. 

Wiem że oboje możemy kochać. 

Każdy miłości bardzo potrzebuje. 

Ja swojej jeszcze nie odnalazłam. 

Tej szczerej i prawdziwej. 

Może to będziesz właśnie ty?

Jeżeli mi tylko na to pozwolisz. 

Czy możesz być blisko mnie?

Czy ja za dużo od ciebie chcę?

Katarzyna Kordek 

Nie zatrzymam biegnącego czasu. 

Uciekających chwil, mijającego życia. 

Tak, ja bardzo kocham ciebie 

i nie mam nic do ukrycia. 

Czy możemy jednak być razem?

To jeszcze jest zagadką. 

Życie nie jest łatwe. 

Nic nie przychodzi gładko. 

Daj mi znak że myślisz o mnie. 

Daj znak że chcesz przy mnie być. 

Chcesz zasypiać i budzić się obok. 

Jeśli tak do mnie przyjdź, idź tą samą drogą. 

Katarzyna Kordek 

Nie warto tęsknić za kimś kto tego nie potrzebuje. 

Nie warto myśleć o kimś co nic do ciebie nie czuje. 

Nie warto wylewać morza łez. 

Nie warto czekać bez końca. 

Gdzieś napewno jest za rogiem miłość gorąca. 

Widzę przed sobą trzy drogi. 

Nie wiem którą wybrać mam. 

Nie chcę znowu ciebie ominąć. 

Nie chcę byś został sam. 

W codziennej pogoni gubimy się. 

Nie możemy się odnaleźć. 

Gubimy gdzieś swoje szczęście 

które tak trudno jest znaleźć. 

Gubimy nadzieję i wiarę. 

I miłość przepada z kretesem.

Ja ciągle na ciebie czekam 

pod tym samym adresem. 

Nic się nie zmieniło jeszcze. 

Nadal jestem taka sama. 

Do mojego szczęścia przy tobie 

zamknęła się już brama. 

Katarzyna Kordek 

Nie wiem co będzie. 

Nie wiem co może być. 

Wiem jedno napewno 

Nie umiem bez ciebie żyć. 

Kocham cię mój skarbie 

i nigdy nie przestanę. 

Chciałam abyś był tylko mój 

wieczorem i nad ranem. 

Miałam szczęście poznać ciebie 

chociaż krótko to trwało. 

Wiem że jeszcze bardzo długo 

będzie mi ciebie brakowało. 

Nie umiem tak żyć. 

Chcę czuć się potrzebna. 

Ja mój kochany 

nie mam serca z drewna. 

Pokochać jest tak łatwo. 

Tak trudno jest zapomnieć. 

Przekreślić wszystko, wyrzucić w niepamięć. 

Czy warto szukać na nowo miłości?

To miał być ten ostatni już na zawsze. 

Nie udało się i nie jesteśmy razem. 

Tak trudno jest teraz zaufać. 

Lecz bez miłości trudno żyć. 

Katarzyna Kordek 

To już miesiąc mija jak była w sukni białej. 

Szczęśliwa, uśmiechnięta, tak blisko niego. 

I nic się nie zmieniło. 

Słońce pięknie im świeciło. 

Wciąż patrzy mu w oczy z czułością. 

Trzyma mocno za ręce. 

I wciąż lecą łzy szczęścia 

że ma go teraz więcej. 

Widać tą miłość w oczach. 

Czuć ją w każdym słowie. 

I ona dziękuję Bogu 

że ma męża przy sobie. 

Miłość ich połączyła na zawsze. 

Razem są serduszka dwa. 

Rytmicznie biją dla siebie. 

Gorąca w nich miłość trwa. 

Miesiąc tak szybko zleciał. 

Jak sekunda lub kilka dni. 

A on ją tak bardzo kocha, 

jak kiedyś kochałeś mnie ty. 

Katarzyna Kordek 

Nigdy już nie będzie tak samo. 

Wiele się teraz już zmieni. 

Wiele goryczy w sercu mam. 

I serca już nic nie sklei. 

Wiele goryczy w sercu miałam. 

Wiele było słonych łez. 

Ten etap jest już zamknięty. 

Pora zapomnieć to co skończyło się. 

Pora już w końcu powiedzieć :

Nie warto wspomnień w sercu trzymać. 

Trzeba to wszystko wyrzucić. 

Trzeba od nowa zaczynać. 

Czasem liczę płatki akacji. 

Kocha, lubi, szanuje. 

I teraz zrozumiałam w końcu 

że ja już nic nie czuję. 

Jak myśleć o czymś czego nigdy nie było?

Jak wierzyć że to była miłość?

Uczucia nie umiałeś docenić. 

Byłam jedną z wielu. 

Katarzyna Kordek 

Wołała o pomoc lecz nikt nie zauważył. 

Nikt nie wiedział że coś złego się zdarzy. 

Była prostą osobą, zagubioną w sobie. 

Lecz nikt jej nie pomógł. 

Żaden napotkany człowiek. 

Żyła w odbiciu innych. 

Zawsze na końcu, w tyle. 

Nikt nie zwrócił na nią uwagi 

nawet przez krótką chwilę. 

A na mogiłe jej zakwitły maki. 

Siedziały na niej przelatujące motyle. 

I dopiero teraz ludzie byli w zachwycie

że po śmierci ona ma cudowne życie. 

Że wieloma kolorami mieni się jej grób. 

Lecz nie przyszedł ten z którym brała ślub. 

Katarzyna Kordek